Jakiś czas temu wybraliśmy się na zakupy do centrum handlowego.
Akurat to centrum handlowe ma parking dzielący się na strefy pod względem koloru.
Mąż zaparkował na strefie żółtej.
Nagle słyszymy za sobą krzyk Kuby:
- Nie chcę tółtego (żółtego), nie lubię go!!!! Chcę na totoży (pomarańczowy)!!!
- Ale Kubusiu na pomarańczowym nie ma miejsca, musimy stanąć na żółtym...
- Ja chcę na totoży (pomarańczowy), ja lubię totoży (pomarańczowy)!!!!!
- Kubusiu następnym razem jak tu przyjedziemy na pewno staniemy na pomarańczowym parkingu...
Chwila zastanowienia...........
- Noooo dobzeee
Kilka dni później chcąc nałożyć Kubie obiad i uniknąć kłótni na temat koloru talerzyka, pytam się:
- Kubusiu na jakim talerzyku chcesz zjeść obiad?
- Na totożym!!!!!
Oczywiście sztućce i kubeczek też musiały być w kolorze pomarańczowym......:)
Czy zauważyliście, że Wasze dzieci też mają fioła na punkcie jakiegoś koloru? U Kuby ewidentnie jest to kolor pomarańczowy. Podobno słabość do konkretnych kolorów zdradza nasz charakter i dużo o nas mówi. Tym samym dowiedziałam się, że Kuba, uwielbiając kolor pomarańczowy jest wrodzonym optymistą, jest towarzyski, otwarty w kontaktach z dziećmi i pełen energii (co się zgadza :) ) trudno mu usiedzieć długo w jednym miejscu. Uwielbia aktywnie spędzać czas (po tatusiu..hehe). Podobno ludzie uwielbiający kolor pomarańczowy to głównie artyści i aktorzy.
Dzieci uwielbiające kolor zielony mają bujną wyobraźnię, są inteligentne i spokojne, mogą być też zamknięte w sobie. Wybierając kolor zielony sygnalizują, że potrzebuję większej uwagi ze strony rodziców. Dzieci te mają dużą potrzebę, kochania i bycia kochanym oraz dużą potrzebę bezpieczeństwa.
Czerwone dzieci są bardzo żywiołowe i aktywne. Łatwo się denerwują, są nieobliczalne i gwałtowne, bardzo niecierpliwe i dość szybko zmieniają zdanie. Takie dzieci są pewne siebie i bardzo ambitne, lubią rządzić (być liderami), są też bardzo emocjonalne, nie lubią monotonii, są optymistami.
Dzieci kochające kolor niebieski są zazwyczaj spokojne, kreatywne, wrażliwe, bardzo spostrzegawcze. Mają zdolności literackie i plastyczne, są indywidualistami, bardzo inteligentni. Lubią bujać w obłokach.
Dzieci wybierające kolor żółty są to urodzeni przywódcy. Bardzo inteligentne, z bogatą wyobraźnią, wesołe, towarzyskie, bystre, otwarte, mające swoje zdanie, w przyszłości dziennikarze, politycy, nauczyciele.
Dzieci lubiące kolor biały to indywidualiści, są bardzo szczere i wrażliwe, mogą mieć problemy z poczuciem własnej wartości.
Black Baby to dzieci o dużych zdolnościach muzycznych, z dobrym słuchem, bardzo mądre, uparte, emocjonalne, nieufne.
Dzieci przepadające za kolorem różowym są zazwyczaj nieśmiałe, delikatne, bardzo szczere, wrażliwe, łatwowierne. Mają dużą potrzebę bycia akceptowanym i bezwarunkowo kochanym oraz potrzebę poczucia bezpieczeństwa.
Chwila zastanowienia...........
- Noooo dobzeee
Kilka dni później chcąc nałożyć Kubie obiad i uniknąć kłótni na temat koloru talerzyka, pytam się:
- Kubusiu na jakim talerzyku chcesz zjeść obiad?
- Na totożym!!!!!
Oczywiście sztućce i kubeczek też musiały być w kolorze pomarańczowym......:)
Czy zauważyliście, że Wasze dzieci też mają fioła na punkcie jakiegoś koloru? U Kuby ewidentnie jest to kolor pomarańczowy. Podobno słabość do konkretnych kolorów zdradza nasz charakter i dużo o nas mówi. Tym samym dowiedziałam się, że Kuba, uwielbiając kolor pomarańczowy jest wrodzonym optymistą, jest towarzyski, otwarty w kontaktach z dziećmi i pełen energii (co się zgadza :) ) trudno mu usiedzieć długo w jednym miejscu. Uwielbia aktywnie spędzać czas (po tatusiu..hehe). Podobno ludzie uwielbiający kolor pomarańczowy to głównie artyści i aktorzy.
Dzieci uwielbiające kolor zielony mają bujną wyobraźnię, są inteligentne i spokojne, mogą być też zamknięte w sobie. Wybierając kolor zielony sygnalizują, że potrzebuję większej uwagi ze strony rodziców. Dzieci te mają dużą potrzebę, kochania i bycia kochanym oraz dużą potrzebę bezpieczeństwa.
Czerwone dzieci są bardzo żywiołowe i aktywne. Łatwo się denerwują, są nieobliczalne i gwałtowne, bardzo niecierpliwe i dość szybko zmieniają zdanie. Takie dzieci są pewne siebie i bardzo ambitne, lubią rządzić (być liderami), są też bardzo emocjonalne, nie lubią monotonii, są optymistami.
Dzieci kochające kolor niebieski są zazwyczaj spokojne, kreatywne, wrażliwe, bardzo spostrzegawcze. Mają zdolności literackie i plastyczne, są indywidualistami, bardzo inteligentni. Lubią bujać w obłokach.
Dzieci wybierające kolor żółty są to urodzeni przywódcy. Bardzo inteligentne, z bogatą wyobraźnią, wesołe, towarzyskie, bystre, otwarte, mające swoje zdanie, w przyszłości dziennikarze, politycy, nauczyciele.
Dzieci lubiące kolor biały to indywidualiści, są bardzo szczere i wrażliwe, mogą mieć problemy z poczuciem własnej wartości.
Dzieci przepadające za kolorem różowym są zazwyczaj nieśmiałe, delikatne, bardzo szczere, wrażliwe, łatwowierne. Mają dużą potrzebę bycia akceptowanym i bezwarunkowo kochanym oraz potrzebę poczucia bezpieczeństwa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz